แหง่งหง่างระฆังก้องมา
เหมือนจะพาวิญญาณหวิววับลอยหาย
ด้วยถึงคราพรากจากกาย
โถยังเสียดายเสียดายวันที่เคียงคลอ
ก่อนจากกระซิบฝากคำ
โถต้องจำอำลาเสียแล้วซิหนอ
ชื่นหัวใจไม่ทันพอ
ฉันน้ำตาคลอสุขหนอใยจึงแสนสั้น
ขอเธออย่าไปลับ
หวนกลับมาชื่นทรวงสัมพันธ์
สัญญาอย่าลืมกัน
รักนั้นอย่าเสื่อมคลาย
ส่งจูบอำลาด้วยใจ
รถเคลื่อนไปไกลไกลลิบลิบเลือนหาย
คงเหลือคำมั่นสุดท้ายและความเดียวดาย
ใจหายอาวรณ์ซ่อนตรม
|