รถทัวร์แห่งใจ
ฉันออกวิ่งไปไกลสุดตา
ช่างงามหนักหนา
เหมือนจะพาฉันสู่วิมาน
แสนสบายจริง
ยามรถทัวร์วิ่งสุขใดปาน
โหนขึ้นรถเมล์โอ้เอ้ร้าวราน
พลุกพล่านอันตราย
เหมือนดังชีพคน
คล้ายนั่งรถยนต์ไม่ปลอดภัย
ต้องเดินทางไกล
แม้ว่าใครไหนขึ้นผิดคัน
ชีวิตต้องลุ่มดอน
ไม่มีแน่นอนเปลี่ยนแปรผัน
แม้นั่งรถดีมีสุขสำราญ
นั่นแหละคิดดี
|