พี่เกิดมาเป็นชาวตะลุง
มาสู่เมืองกรุงมุ่งพบทรามวัย
แรกเจอนั้นรักจับดวงใจ
ขยับเข้าไปหมายได้ฝากคำ
ยอดชีวาขวัญตาพี่เอย
พี่อยากเฉลยน้องเอ๋ยฟังพร่ำ
พี่หลงรักนะแม่งามขำ
เจ้าอย่าใจดำรับคำพี่ยา
ชิดเข้าไปใกล้ขอมือพี่ให้ชื่นใจสักครา
นางเจ้ายิ้มมิเอื้อนวาจา
โถแก้วตาน้องอายอะไร
ถ้าเจ้ารักขอจงเอ่ยมา
ว่าเจ้ากานดาเจ้านั้นพอใจ
จะมัวยิ้มกระหยิ่มอยู่ใย
วานเจ้าชื่นใจพูดไปเถิดหนา
แบ๊ะ ๆ ๆ ๆ โธ่เอ๊ย ....คนใบ้
|