ฉันหลงละเมอพร่ำเพ้อมานาน
หานงคราญฝากหัวใจให้
ขอเป็นเพื่อนตายถอดถ่ายกายใจ
ไม่ยอมห่างไกลถึงชีพวายสิ้นกัน
เหมือนฟ้าปรานีช่วยชี้เธอมา
เห็นแววตาก็รู้โดยพลัน
แม้นจะด่วนเปรยเอ่ยบอกความฝัน
เธอคงตอบฉันหัวใจนั้นตรงตาม
แต่ในอีกใจเหมือนจะหลอก
ฉันจะบอกอย่างไรเปรียบดังไฟลุกลาม
เธอเป็นนางฟ้าแสนงดงาม
หัวใจมันเฝ้าถามบอกความดีไหมเรา
เห็นเห็นกันอยู่หยั่งรู้ความใน
หวังเพียงใดหากรักคงเศร้า
รู้กันแก่ใจมันไกลเกินเขา
ได้มองแก้เหงาเห็นแค่เงาก็พอ
|
