ไผเอยบ่าเกยหันถิ่นเฮา
บ่าวเจ้ากอยดูปู้ยาม
ใจจาวกรุงฮ่างงาม
ตั๋ววู่ปู้ยามกำต้องใจ
ณ จายน้ำฮิมตาฝั่ง
เคลิ้มฟังนั่งอิงอุ่นไอ
หวานกำเอิ้นแสนเพลินเกินไป
เมืองใต้ดีใจลอยล่องไกลต๊งโต้ง
ฮักแรกแปลกจริงตุ้กสิ่งไป
เมื่อใกล้ม่วนใจพะวง
เมาจาวกรุงงืดงง
ฮักเปิ้นมั่นคงคงเช่นกัน
หันใจสาวจาวดอยดง
จุ๊คงบ่าลงเจ้นกัน
ฮักเจียนคลั่งแหม..ชังกลางคัน
บางกอกสวรรค์คือโลกันตร์หมองไหม้
ละบ้านกายงามละดอกกวาว
จากป้อแม่คราวง่อมใจ
ลาเมืองบนด้นไป
ไผจักห้าม ใจไปท่าเดียว
กึ้ดห่วงเขาลำเนานา
ฝนมาต้กฮวงข้าเกี่ยว
กึ้ดนาโต้งเฮาคงซึมเซียว
คอยก่อนข้าวเหนียวคอยคนเกี่ยวปิ๊กบ้าน
|
