พอกันทีขอเลิกแค่นี้ดีกว่า
อยู่ต่อไปช้ำใจหนักหนา เมื่อรักมาเปลี่ยนไป
ความทารุณยังแค้นขุ่นกรุ่นหัวใจ
คิดถึงความโหดร้ายเมื่อไหร่ร้อนเหมือนไฟแสบทรวง
พอเถอะพออย่าได้มาง้อมางอน
เสียเวลาอ้อนวอน อย่าตามมาหลอนมาลวง
พอกันทีขออย่าได้มีหึงหวง
เมื่อรักสลายโรยร่วงก็เหมือนสิ้นหวงห่วงกัน
พอกันทีแม้ว่ายังมีเยื่อใย
ต้องหักรักและหักอาลัย หักหัวใจห่างหัน
โทมนัสดังหลงป่าชัฏรกชัน
ไม่เห็นทางอ้างว้างหวาดหวั่น แทบฉันกลั้นใจตาย
พอกันทีขาดกันเท่านี้ลาเลย
อย่าคิดคืนชื่นเชย อย่ามาเหยียดเย้ยไยไพ
ทรมานฉันจนสุดทนอภัย
ต่อให้อมพระมาไหว้ ก็ไม่เปลี่ยนใจกลับคืน
|
