รำพึงครวญคิดด้วยจิตนิวรณ์
คิดถึงความก่อนให้ห่วงอาวรณ์ร้อนเร่า
สุดเปลี่ยวเปล่าขวัญสัมพันธ์แนบเนา
ไม่รื่นเร้าดั่งเราคิดไว้
เราเคยเชยชิดสนิทสัมพันธ์
ภิรมย์รักมั่นร่วมใจใฝ่ฝันชิดใกล้
แอบอกอุ่นขวัญมิทันเท่าไร
ยอดดวงใจก็ไม่หวนมา
ลืมคำรักร่ำ
ที่เคยเอ่ยคำพลอดพร่ำสัญญา
ว่าไม่แรมรา
คอยเฝ้าคอยหาสุดคว้ามาชื่น
ความเอยความหลังเคียดคลั่งเค้นใจ
เหมือนเพลิงรุมไหม้ปวดแปลบทรวงในขมขื่น
ที่มั่นที่หมายมิได้กลับคืน
ได้แต่ฝืนกล้ำกลืนฤดี
|
