หมู่) วันแล้ววันเล่าเวียนเคล้าตามวาร
มันผันมันผ่านคล้อยคลานล่วงไป
นิจจังแปรเปลี่ยนผันเวียนไปได้
ไม่มีสิ่งไหนยั้งยงได้เลยหนา
เดี่ยว) เห็นอยู่วันนั้นขวัญอ่อนและเยาว์
ระรื่นเริงเร้าวิญญาณ์
ไร้ทุกข์สุขศานติ์สำราญอยู่ทุกครา
ขวัญแววชีวาฉายชูช่วง
ครั้นแรกดรุณว้าวุ่นฤทัย
รักปักตรึงไว้เต็มทรวง
หวิวไหววัยหวานมินานก็ลับล่วง
หมุนเวียนเป็นช่วงชนม์วนผ่าน
หนทางชีวิตลิขิตชักพา
ชนม์ชีพลอยล้าตามกาล
คลุกเคล้าความทุกข์สันต์สุขเมื่อถึงวาร
หมุนเวียนวนผ่านไปดังมั่น
|
