แรกพบสพรอยยิ้มโปรยให้
ฝังรอยพิมพ์ใจตรึงแนบอยู่ในทรวงพลัน
ดวงจิตรัญจวนเกินกลั้น
ใคร่ผูกพันขวัญพิงอิงแอบกานดา
เฝ้าเผยเอ่ยคำหวานวิงวอน
หวังความอาทรฉะอ้อนตอบคำนำพา
เพียงเอื้อไมตรีทรงค่า
ก็จะพาขวัญฟื้นคืนมาทันที
อย่าเกลียดเคียดแคลงสิ่งใด
รักด้วยใจมิใช่วงนะนี่
โปรดจงเชื่อในถ้อยคำที่มี
อย่าแหนงฤดีรักใครไม่มีเทียมทัน
มอบรักและความภักดีให้
ท้นเต็มฤทัยมิยอมให้ใครมาปัน
ขอแต่เพียงใจเธอนั่น
อย่าแปรผันรักจงคงมั่นกันไป
|
