เสียงซึงแผ่วแว่วครวญหวนครางละห้อย
ท่วงทำนองที่ล่องลอยร้อยใจให้หมองไหม้
มันรุกเร้าให้เฮาเหงาหทัย
เพลงที่ครางครวญดังจะทวนความนัย
ถึงความเก่าเมื่อเฮาภิรมย์ฮักใคร่
เจ้าลืมเลือนเพื่อนหทัยมิอาลัยอาวรณ์
หลงลืมถิ่นบ่ยินน้ำคำวอนว่า
บ่ใส่ใจห้องเคหามินำพาความก่อน
ไปหลงไผเยื่อใยถึงตัดรอน
บ่ห่วงอาลัยติดใจอาทร
ทั้งทิวทุ่งเข้ากรุงฟุ้งใจลอยร่อน
ปล่อยให้เฮาโศกสะท้อนขวัญมาคลอนคลายจาง
เสียงซึงแผ่วแว่วครวญหวนทวนความเก่า
โอ้อิสานพลอยเงียบเหงาเพราะฮักเฮาไกลห่าง
ซึ้งพลิ้วพ้อกล่อมกรอแล้วก็จาง
เพลงแผ่วลาลงใครเล่าคงครวญคราง
พ้อเพลงพร่ำร่ำไรไร้คนเคียงข้าง
เฝ้าคอยวันอย่าอ้างว้างเพราะใจนางจางใน
|
