ไม่อยากจะเป็นนักร้อง
แสนจะหม่นหมองยามเมื่อร้องเพลงชวนชื่น
สรรค์สร้างความเครงครื้น
ทั้งที่แสนจะขมขื่นจำต้องฝืนทีท่า
ผู้คนประฌามหยามหยัน
ทุกคนกล่าวขวัญดังว่าฉันไร้คุณค่า
เขาเปรียบเป็นสินค้า
สำส่อนเหลือจะคณาซื้อหามาง่ายครัน
แม้ใช้เงินตราหว่านไป
จะทำฉันใดคงสมดั่งใจหมายมั่น
ปวดแปลบคำนั้น
เขาช่างเสกสรรคนอย่างฉันฤๅใฝ่ต่ำ
เมื่อต้องมาเป็นนักร้อง
เหลือจะทนหม่นหมองจนต้องร้องเพลงครวญคร่ำ
เลี้ยงชีพชนม์ยากล้ำ
เขาเหยียดหยามให้ระกำมิฟังคำบ้างเลย
|
