ชาย) สูงเกินใจปองใฝ่ชม
เรื่องจะสมนั้นอย่าหวังเลย
เหมือนดังคำที่เปรียบเปรย
คงได้เชยเพียงธุลีนั่น
เรานี้เปรียบดังดิน
ไร้คนปองถวิลภิรมย์ร่วมสัมพันธ์
เหมือนฟ้าสูงแผ่นดินต่ำนั่น
ห่างไกลเกินฝันความรักนั่นอยู่ไกล
หวังเคียงครองปองผูกพัน
ฝากใจฝันแล้วไม่สมใจ
รักเลื่อนลอยไปแห่งใด
ทำอย่างไรไม่สมดังมั่น
คอยรักจากดวงใจ
หลงคอยนานแค่ไหนมิเคยได้สัมพันธ์
ฟ้ามิคล้อยต่ำมาดังมั่น
ความรักมีขวากกั้นฉันและเธอเรื่อยไป
หญิง) ฟ้าและดินใช่ห่างกัน
ถ้าใจฝันแม้อยู่หนใด
รักย่อมลอยไปสู่ใจ
เนาแนบในใจรักจนได้
เธอหวังตั้งใจปอง
หมายครองเป็นเจ้าของแล้วมัวนิ่งเฉยไย
ของสูงนั้นต้องคอยเพียรไป
เธอนั้นจึงจะได้รักเคียงใจดั่งปอง
|
