โอ้เวรหรือกรรมได้ทำไว้ปางใด
จึ่งตามน้อมนำเราให้ร้างคู่ไปเร็วพลัน
สู้ทนอดออมถนอมใจกัน
อกเอ๋ยไยนั่นเสียแรงเคยมั่นกันมา
เธอนะเธอเป็นไปได้
ช่างกระไรไม่นึกว่า
กว่าจะสัมพันธ์กันนั้นยากเย็นหนักหนา
แล้วไยเธอมาร้างเลือนแรมราให้ตรม
ไม่เคยคิดเลยว่าเธอนั้นเรรวน
เมื่อยามรักใจเร็วด่วนจึงป่วนระทม
กล้ำกลืนชื่นแดถึงแม้ตรอมตรม
ไม่หายคลายข่มฝังใจอารมณ์อาลัย
รอยระกำนั้นไม่สิ้น
จะถวิลไม่ลืมได้
จวบจนผลกรรมนำน้อมให้เธอนั่นไซร้
ร้าวรานฤทัยสมดังเคยได้สร้างกรรม
|
