ใจหวนครวญคำนึงคิดถึงคืนและวัน
ที่เรานั้นร่วมหทัย
รักเอยเคยเคียงใจไม่เคยร้างจางทรวงใน
หวานชื่นใจจริงเออ
ความรักและดวงใจมีไว้เป็นอาภรณ์
แนบสมรอยู่เสมอ
แล้วดังกรรมบันดาลให้ตัวฉันมาใกล้เธอ
มิเจอะเจอเพียงเงา
เคยงเคียงเคล้าคลอกันมั่น
ทุกคืนทุกวันรักมั่นเพียงสองเรา
เธอลืมแล้วหรือความเก่า
ลืมรสที่เราคล้าแนบเนาเพียงสุดสั่ง
ควรหรือมาลืมกันใจฉันใจอาวรณ์
โศกสะท้อนกับความหลัง
เสียแรงเคยชมเชยโอ้ใจเอ๋ยมาชิงชัง
เหลือจะหยั่งดวงใจ
ความหลังยังตราเตือนเสมือนรอยระกำ
ที่คอยย้ำต่ำทรวงใน
น้ำใจและไมตรีช่างไม่มีความอาลัย
ไร้เยื่อใยต่อกัน
ลมพลิ้วมาไกลไกลดังย้อนทวนความนัย
ให้ดวงใจต้องโศกศัลย์
รักลืมคุณความดีที่เคยมีมานานครัน
มิผูกพันกันเลย
เพียงผิดพลั้งชังกันได้
มิเคยครวญใคร่ถึงได้ทำเฉยเมย
ใจเธอคล้ายลมรำเพย
ลมพัดผ่านเลยรักชื่นเชยจึงสุดหยั่ง
ความรักความอาลัยมันซึ้งตรึงทรวงใน
ฝากเอาไว้กับความหลัง
ฉันยังคงคอยเธอได้แต่เพ้อเพียงลำพัง
หวังอยู่อย่างเดียวดาย
|
