เขตแดนแผ่นฟ้ากว้างไกล
บุกไปมิเคยหวังได้กลับมา
ฝากชีพไว้ในนภา
เพราะศรัทธารักฟ้าหล้าดื่มดาล
ฝ่าปวงภัยผองมากมาย
เสี่ยงตายไว้ลายเชื้อชายชาติชาญ
เอาแผ่นฟ้านั้นเป็นบ้าน
ถึงชีพลาญยังรักมั่นหทัย
ชีวิตเฉกพราน
ร่อนทะยานสัญจรเรื่อยไป
สู่หนแห่งไหน
มิเกรงสิ่งใดหัวใจกร้านกรำ
ด้วยใจมั่นรักศักดิ์ชาย
ไม่คลายแม้เทานั้นกลายกับดำ
ให้โลกซึ้งวีรกรรม
น้อมจิตจำนามของเราชั่วกาล
|