จำร้างลาพิจิตรไปจากกัน
เปล่าเปลี่ยวชีวันนึกถึงวันรื่นรมย์
เคยใช้ชีวิตนิจเนาชื่นชม
อบอุ่นอารมณ์กลับขื่นขมอาลัย
ลาหลวงพ่อเพชรขวัญเมืองแห่งเรา
สุดโศกซมเซาในเงื้อมเงารักใคร่
โอ้เมืองงามร่ำลือไกล
ยามนี้ต้องจากไปใจหายมิสร่างซา
จากบึงสีไฟอันเคยได้ฉ่ำเย็น
สายน้ำงามเด่นยังซึ้งอุรา
หลั่งล้นท่วมใจสายธารศรัทธา
ให้ห่วงหวงตรึงตราใช่ลาเลือนร้างไป
ลาแล้วมวลมิตรเราเคยผูกพัน
ได้พร่ำจำนรรจ์เคยสัมพันธ์ชิดใกล้
โอ้กายร้างห่างเพียงไหน
ความรักยังมั่นในหทัยมิได้เลือน
|
