ลาแล้วราชพฤกษ์
ทรวงเอ๋ย สะอึก สะอื้น ขื่นขม
ฝากใจไว้จุมพิตสนิทแนบชม
พฤกษ์พรมพร่างพราย
ลาแล้วไม่ลาลับ
ลาแล้วจะกลับ ไม่ลับ ไม่หาย
กลับมาหาความรักอันจักไม่คลาย
มิตายจากกัน
พฤกษ์พิไลไกวลา
เราโบกลา โถช่างร้างราโศกาจาบัลย์
พฤกษ์พิไลรำพัน
เราเงียบงันอยากร้องเหมือนกันโถมันตื้นตันคอหอย
ลาแล้วราชพฤกษ์
รำลึก ผนึกแน่น ในจิตน้อย
ให้จำสัมพันธ์รักสลักรูปรอย
สำออยจูบลา
|