โอ้ลานร่มนี้หรือมีใดปาน สราญเทียบวิมานบนแผ่นดิน
ให้ความสุขสันต์ทุกวันอาจิณ ถิ่นพักนิจสินสมหทัย
รวมไมตรีน้องพี่ร่วมกัน ร่วมรักสัมพันธ์สีเทาฟ้านั้นรวมใจ
โอ้ลานรักลานฝันนี้ไซร้ ปาริชาติรวมใจที่รักใคร่ผูกพัน
ร่มปาริชาตนี้ดังมีมนต์ ที่ดลเราทุกคนมาร่วมกัน
ร่มพฤกษ์แห่งนี้พักพิงชีวัน โอบขวัญรักเราไว้ไม่เสื่อมคลาย
ปาริชาตครึ้มเงาร่มเย็น โอ้พฤกษ์นี้เป็นเช่นสัญลักษณ์แทนกาย
ดอกเด่นสวยสดแดงนั้นคล้าย กำมะหยี่แพรวพรายคล้ายคลุมยอดพฤกษา
เมื่อปาริชาตนั้นพลันเริ่มบาน ตระการสดสวยปานชาดแต้มทา
กลีบโบยลมพลิ้วพัดปลิวลงมา เกลื่อนไปใต้พฤกษาประดุจพรม
เราแอบอิงพักพิงร่มใจ ใฝ่ฝันกันไปด้วยความสดใสอารมณ์
เมื่อใดทุกข์เศร้าใจตรอมตรม ได้พักเหนื่อยอารมณ์ได้เงาร่มก็หาย
โอ้มนต์แห่งนี้หรือที่จะลืม ด่ำดื่มปลื้มฤดีไม่เสื่อมคลาย
ร่มแห่งความรักพักพิงใจกาย ฝากฝังทั้งมวลหมายใต้ร่มเงา
ปาริชาตนี้คงยั่งยืนอยู่ทุกวันคืนสดชื่นโอบขวัญปวงเรา
ร่มปาริชาติพาหายเหงา ทุกข์คลายสิ้นบรรเทาร่มเงาเจ้าเพื่อนใจ
|
