ถิ่นนี้สุขแสนแดนรามรักยิ่ง
ได้เคยแอบอิงอุ่นใจ
ต้องลาร้างจำห่างไกล
ทุกวันนับแต่นี้ไปเศร้าอาลัยเหลือจะรำพัน
พ่อขุนพ่อจ๋าขอลาไปก่อน
ลูกจำจากจรจาบัลย์
โอ้ละหนอพ่อดุจขวัญ
ขวัญรามขวัญจิตนิรันดร์ ทุกคืนทุกวันนิวรณ์
รามเรืองรองน้องและพี่ผองเพื่อน
จำติดใจเตือนไม่ลืมไม่เลือนครั้งก่อน
แดนดินหัวหมากจำจากจำจร
เยือกหัวอกสะท้อนร้าวใจรอนอ่อนไหว
เคยสุขเคยซึ้งตรึงใจจำมั่น
ด้วยความผูกพันตันใจ
โอ้เคยรักเคยห่วงใย
ทุกวันนับแต่นี้ไป จดจำไว้ไม่ลืมรักราม
|
