เมื่อปัจจุสมัย
แสงทองเริ่มอุทัยไขสว่าง
บุปผารื่นชื่นฉ่ำละอองน้ำค้าง
กลิ่นหอมช่างชวนใจให้รื่นรมย์
ฟังเสียงวิหคร้อง
กึกก้องสำเนียงเสียงขรม
ดุจเสียงสังข์ ดุจเสียงสังข์
ดีดสีตีเป่าเร้าอารมณ์
ยามปัจจุสมัย
ฝูงวิหคออกจากในรวงรักร่อน
ต่างสัญจรแสวงเหยื่อเพื่อหากิน
ปักษาสู้อุตส่าห์
พยายามตามใจใฝ่ถวิล
เรามนุษย์ต้องอุตส่าห์พยายามทำมาหากิน
ไม่ต้องเลือกสถานถิ่น
แต่ต้องเลือกให้ต้องในครองธรรม
|