หนึ่งแดนแคว้นฤทัย
กว้างไกลไปทุกทาง
โอ้ดินฟ้ากาสาวภรณ์พราง
ช่างสวยสล้างพร่างพรพราว
โน่นแนวแพรวพฤกษ์ไพร
ดอกใบไกวหวิววาว
นั่นนาขวัญนอนฝันโลมเดือนดาว
หนุ่มสาวอุแม่เจ้าคร้าวตา
หล้าฟ้าอาถรรพณ์อันร่มรื่น
ช่างล้วนชวนชื่นชมหล้าฟ้า
ชีวีนี้หนา
พอเบิกตาเห็นฟ้ามันศรัทธาฟ้าแดนใจ
แผ่นดินนี้ของเรา
ร่มเงานี้ของไทย
แผ่นดินนี้เรานี้มีภูมิชัย
ร่ำเร้าเรานี่ให้รักเมือง
|