ใจเจ้าเอ๋ย
แต่ก่อนเราเคยชมเชยรักใคร่
แต่ใจห่างเหินเมินไป
รักพรากจากไกลต้องช้ำในอุรา
เธอกับฉัน
ได้เคยผูกพันสาบานกันว่า
จะซื่อและถือวาจา
แต่แล้วโรยราใจเธอไม่น่าหลายใจ
คำรักเคยฝากเคยฝัง
สิ้นความหวังลงทันใด
เหลือรักเพียงซากเอาไว้
ทิ้งดวงใจเคยชื่นชู
ใจเจ้าหนอ
ได้ปลูกเรือนหอไว้รอเธออยู่
แต่เธอไม่เหลียวแลดู
เรือนหอรอคู่ร้างไปใครอยู่ชู้ชม
|