ใจหนอใจเจ้าเอย
ก่อนเคยชื่นใจไม่เว้นสักคืน
รักหายกลายอื่น
ค่ำคืนตื่นตาพาเผลอ
เคยหวานกระไร หวานใจชื่นชู
รักเอยเคยอยู่คู่กันเสมอ
แม้ตื่นก็เพ้อ
ครั้นหลับก็ละเมอ เพ้อคลั่งยังจำ
กรรมหนอกรรมกระไร
จากไปไกลแล้วไม่แคล้วระกำ
รักเอ๋ยเคยฉ่ำ
ชื่นใจในคำสนอง
เคยฝันละเมอ เพ้อใจภวังค์
น้ำตาไหลหลั่งเมื่อฟังคำหมอง
เช้าค่ำร่ำร้อง เขาไม่หมายปอง
แล้วต้องจำทน
|