แสงเดือนส่องแลเห็นงามเด่นฟ้าไกล
เพลินจริงหนาน่าเพลินใจ เอ๊ะทำไมมืดไปเมื่อคืนเพ็ญ
โธ่เอ๋ย เดือนหาย ไยหนอเลยจากฟ้าลับตาไม่เห็น
แสงเดือนเลือนหายไม่เด่น เหตุใดกลับเป็นไม่เห็นงาม
เมื่อยามรุ่งสางฟ้าจางแสงเดือนหมู่ดาวคล้อยเคลื่อนเดือนล่วงลา
เคยเห็นเดือนดาวพราวตา แต่ต้องมาลับเลื่อนลอย
เดือนหายใจก็หาย เราไม่วายเฝ้าคอย
แม้เดือนจะลับลอยเลื่อน ดาวเคลื่อนเดือนคล้อยแสงก็ค่อยคลายงาม
เปรียบเดือนก็เหมือนดังความรักเรา เมื่อเดือนนั้นเศร้าพลอยเศร้าตาม
ยามแสงดวงจันทร์อันอร่าม ดุจดังความรักในใจ
เดือนเอ๋ยอย่าจากเลย เราจะเชยชื่นใจ
แม้เดือนจะลับเลือนไป เราร่วมจิตไว้รักเราไม่ลืมเลือน
|
