อย่าโปรยอย่าปรายเลยฝน
หยาดอัสสุชลคนจะพลอยไหล
โอ้ฟ้าอย่าครวญครางไป
ข้าทนไม่ไหวใกล้จะครวญเหมือนเจ้า
ดวงตะวันอย่าพลันจาง
ค่ำลงรักคงจะสร่างแล้วห่างใจเรา
วันเวลาหนออย่าเวียนมาเร่งเร้า
เร่งเวียนจนร่างเราอับเฉาลงเศร้านวล
หลับตาอย่ามีความฝัน
ข้ากลัวใจนั้นมันจะรัญจวน
อย่าเลยอย่าพากำสรวล
ตื่นตาพาหวนป่วนด้วยความสูญสิ้น
ความกังวลอย่าปนใจ
ดั่งเพลิงเผาจนทรวงไหม้ร้องใฝ่ราคิน
คนเจียมตัวแล้วอย่ากลัวใครติฉิน
อยู่เดียวจนเปลี่ยวจินต์ถวิลวัยล่วงเลย
อย่าเยือนผ่านเลยความรัก
หากมาเพียงพักพอสักเพียงเชย
อย่ารออย่ารนอกเอ๋ย
อย่ารนเฉลยเอ่ยใจปองของข้า
ดวงตาเอยอย่ามีนัย
ว่าเรานี้เอาใจใส่ ฝันใฝ่รอหา
พอใจใครฝืนหทัยเพียรซ่อนตา
ถ้าบุญเราสร้างมาไม่ช้าคงได้ชม
|
