(ช1) เออเกลอกันมีปลา หามาตัวเดียวพอดี
(ช2) เออ แบ่งปันกันสิ ทุกทีเราเคยปันกัน
(ช1) งั้นหัวพุงกันเอา นะเกลอเราจึงยอมปัน
(ช2) ไม่ใช่ ตรงหางมันนั่นสมควรปันเกลอจงเอาไป
(ช1) วะพิลึกจริงนั่นหัวพุงนั้นที่แท้จริงใจ
สมควรให้ใครหากมิใช่ของคนลงแรง
(ช2) ก็เกลอเป็นคนมาปัน น้ำใจจงควรแสดง
เกลออย่ามัวคิดแคลง หัวพุงเอามาดี ๆ
(ช3) ตาอินกะตานา ไหงเจรจาพาที
แย่งปลาตัวนี้ เห็นทีไม่ควรโกรธา
หัวมันอินเอาไป หางให้คนเดียวตานา
พุงนั้นตัวข้าเสียเวลาตัดสินควรเอา
(พร้อม ช1 ช2) โธ่เอ๋ยเรานี่เสียทีเจ้าอยู่แล้วสิเรา
เพราะความใจเบาตั้งเขาเป็นตุลาการดี
ใคร ๆ จงระวังและฟังเราเปรยพาที
จงมั่นในสามัคคี มิให้มีใครมาแซง
|
