ยามเมื่อฝนโปรยลมโชยพัดผ่านใจหวิว
ฝนเอ๋ยคล้ายแกล้งอีกแรงลมพลิ้วหวั่นทรวง
เหมือนเป็นลางบอกทางรักขาด
อนาถชีวิตคอยร่วงไหวทรวงห่วงยอดชู้
เมฆต่ำคล้ำไปพาใจนั้นเศร้าโศกซึ้ง
โหยหวนอาลัยอกใครจะถึงหยั่งรู้
ฟ้ายังครางเมฆยังครึ้มหล้า
หวั่นจิตผวาคิดดูฝนพรูยามอยู่เดียว
รำพึงใจเอ๋ยเคยคิดไม่สร่าง
เวรคงมาถึงวันหนึ่งคงร้างใจเปลี่ยว
แปลกจิตสุดคิดอยู่ดายเดียว
เปลี่ยวมันเคยฝันเหลือแต่เงา
อนาถรักเอยเคยร่วมชิดชื่นสุขสันต์
รักร้างโรยรากลับพาใจฝันอับเฉา
หรือเป็นเวรก่อเกณฑ์ซ้ำให้แปลกใจไฉนจึงเศร้า
รักเรามาเปลี่ยนไป
|
