ใจวาบหวิวหวั่นทันทีที่เจอ
พอมาเจอะเธอก็อยากละเมอเปรอคำจากใจ
ที่ฉันอั้นฉันอัดไว้ในฤทัย
คำว่ารักนั้นเต็มตันทรวงในรอบอกขวัญใจในวันเจอ
อดีตครั้งเก่าเราเคยผูกพัน
ยามไกลห่างกันใจนั่นมิเคยเลือนลางห่างเธอ
จรดรักจ่อหลงรอรักรอบำเรอ
ถึงนานฉันใดใจยังรอเธอพะวงหลงเพ้อละเมอรอคอย
(*) แรกเธอเยือนมาหัวใจผวาไปหาเธอพลัน
อยากซบขวัญกับอ้อมอกนั้นสักร้อย
อยากให้จูบสมดังเฝ้าหวังรอคอย
คิดถึงบ่อยบ่อยจนจิตเลื่อนลอยหลงรำพึง
แต่กลับฝันเก้อไยเธอเปลี่ยนผัน
เย็นชาต่อกันลืมสิ้นสัมพันธ์อันเคยซาบซึ้ง
ไม่เหมือนเก่าเสียแรงเฝ้าคอยคำนึง
เสียแรงหลงเพ้อละเมอตราตรึงเสียแรงคิดถึงเธอนานแรมปี
(ซ้ำตั้งแต่ * อีกครั้งหนึ่ง)
|
