(ญ) สุดแดนฟ้าใดในทิพย์วิมาน
รักประทานมิปานแสนสเริงรมณีย์
สุขสราญผ่านฤดี
รังสีส่องผ่องเกินพิงกิ่งฟ้า
...แจ่มใจพิไลในรักนวลอร่าม
จันทร์มิแจ่มแรมยามรักไพโรจน์โชติมา
ยิ่งอรุณ...อุ่นอุรา
ผ่องผกาไล้โลมแผ่วแพร้วประไพ
...เสียดายเสาวคนธ์นี้ว่า
ไร้รักมาพาชื่นทรวงในดวงใจ
แม้เคยรู้จักรักไว้
รสหวานใดหรือเทียบรักประจักษ์พลัน
...แม้มวลเสาวคนธ์ทั้งสิ้น
น้ำค้างรินโรยฉ่ำชินดวงชีวัน
ครั้นยามแสงอรุณฉายมั่น
น้ำค้างนั้นพลันเหือดไปคล้ายรักลา
...ด้วยมนต์รักบันดาล
โปรดประทานให้มาลัยได้ชีพมา
ร่วมเริงสุขรื่นชื่นพา
ร่วมอุราข้ามีรักฝากเจ้าไว้
...ตื่นเถิดหนามาสราญ
สบสุขหวานมนต์รักมาพาชื่นใจ
ฟื้นนะฟื้นมาลัยฟื้นนะฟื้นเร็วไว
มาสราญใจความรักคงรอขอเร็วพลัน
(หมู่) พวกเราล้วนปรีดา
สุดหรรษาเริงอุรามาร่วมกัน
ร่ายรำรื่นเริงนิรันดร์
โปรดร่วมกันสุขดังฝันมั่นฤดี
โลกเรานี้ปรีดา
ดั่งเวียงแดนพารุ้งทองรองโรจน์มี
รักนะรักมาลี รักนะรักเรามี
มารักกันมา พารักยืนนานหวานชื่นทรวง (ซ้ำ หมู่)
(ญ) แสนงามผกาสดใสเยือกเย็น
นวลขาวพราวเพ็ญ ชื่อใดจึงเย็นซึ้งตา
(ดอกบัว)..ฉันคือดอกไม้ ใช้บูชา
องค์พุทธสันติสิหนา นามปทุมาคือเรา
(ญ) แต่ยามนี้เริงรื่นรักนำ ขืนเพลินพระธรรม
สันติจะนำให้เหงา รักนี้มิมีรสเศร้า
หลงสันติซิมีแต่เขลา กลับเถิดเรานี้ไม่ต้องการ
หอมเอยผกาดอกนี้ชื่นบาน ชื่นใดหนอแดงตระการ
สีกลิ่นเจ้าปานทิพย์มาลัย
(ดอกกุหลาบ)..ฉันเป็นดอกไม้ใช้แทนใจ
เครื่องหมายรักที่คนใช้ กุหลาบนี้ได้สมญา
(ญ) ดอกไม้นี้สิเทพประทาน ไว้เป็นพยาน
รักเราเบิกบานหรรษา รักนี้รสมีล้ำค่า
รสใดใดไม่ปรารถนา แต่ผการักข้าต้องใจ
(อัญชัญ) ฉันคือดอกอัญชัญ
สดสวยทะนงใจครัน สีฉันม่วงวิไล
(ญ) แต่หมู่ผกาที่น่าสนใจ ไม่เห็นมีดอกไม้ใด ที่งามแต่ถือดี
(อัญชัญ) แปลกสุดหากปองม่วงครองศักดิ์ศรี
รักเทิดถือดี เหมือนดังหงส์มีศักดา
(ญ) แม้เขาจะผันพักตร์ไปไกลตา ฉันหยิ่งทะนงหนักหนา
เพราะคุณค่านางแก้วสำคัญ
(ทานตะวัน) ชมดอกไม้งามเหลืองอร่ามมีนามว่าทานตะวัน
หากดอกไม้ไหนประชัน จิตริษยาพลันเกิดเหนือรักทันใด
(ญ) เออจริงหนอเรามัวแต่เขลาไป
ดอกทานตะวันชี้ให้สำนึกในดวงใจได้พลัน
แม้รักเรานี้ยังมีประชัน เลิกหลงพะวงใฝ่ฝันเรื่องรักนั้นเถิดเอย
(ช) อันว่าหวาน หวานใดหวานไม่เท่า
พี่ได้ชมโฉมเจ้า รื่นเร้ารสใดไม่เทียบ
อันว่าหอม หอมใดไหนฤาเปรียบ
ชื่นระรื่นกลิ่นใดเทียบ เปรียบเกินจิตใฝ่ใจฝันวันคืน
อันว่ารัก รักใดไหนฤาชื่น
รักจะหวังนั่งยืน หลับตื่นคอยชื่นรักหมายโลมโฉมพธู
อันว่ารัก รักใดไหนฤาสู้
รสรักที่เราสองครองอยู่ เคียงคู่นิรันดร์ชั่วกัลปาวสาน
(ญ) ฉันสิ้นความรักหลาบจำ
ดวงใจที่เคยชอกช้ำเพ้อพร่ำเพราะรักในใจ
ไหนเล่าปทุมมาลัย
ผกาขาวงามอยู่ไหน ใคร่ขอเป็นที่พึ่งพา
จงให้ฉันร่มเย็นอุรา
อย่าเหมือนวิญญา รักที่พาเพลิงผลาญดวงใจ
อ้า .. บัวแก้วมาลัย
โปรดนำฤทัยฉันไปให้ถึงพระพุทธธรรม
เพื่อสบผลประทุมได้นำ
ดวงใจที่เคยชอกช้ำ กลับนำสันติสุขสม
สันติสิอยากชื่นชม
บูชาพระธรรมอุดม ให้สมสุขล้นนิรันดร์
|
