ยามค่ำคืนเดือนหงาย
แสงพรายพราวพรรณ
มองเบื้องบนสวรรค์นั้นงาม
สวยงามด้วยเพ็ญแข
ชวนแลแลใคร่อยากถาม
เดือนทำไมจึงงามอย่างนี้
แสงนั้นผุดผ่องแพรวส่องไสวเคลิ้มใจ
จะแลหนใดหมู่ดาววิไลรื่นในฤดี
เย็นด้วยลมรำเพยเหมือนเย้ยราตรี
ว่าค่ำคืนสุขศรีเพราะลม
เสียงหรีดหริ่งเรไรครวญไปชวนให้ชื่นบาน
เสียงสำเนียงช่างหวานกล่อมกลม
กระจ่างพร่างท้องฟ้าสว่างทั่วหล้าชื่นอารมณ์
หรีดหริ่งระงมเยือกเย็นสายลมชื่นชมแสงจันทร์
เย็นด้วยหยาดน้ำค้างนั้นพร่างพรมมา
เย็นเข้าในอุราหนาวใจ
เสียงหรีดหริ่งยังร้องครวญครางอยู่อย่างสุขสันต์
งามราตรีสวรรค์เปรียบไฉน
หากอยู่เคียงชู้รักก็จะประจักษ์ในความนัย
จะสุขหัวใจอย่างไม่เหมือนใคร สุขได้เหมือนเรา
|
