ลมฤดูร้อนโบกมา
พัดโชยเหมือนดังว่าจะมาลนฤทัย
มันร้อนแรงทุกแห่งไป
สายลมพัดมาให้อกใจร้อนไม่เบา
ความร้อนรุมสุมเจียนคลั่ง
เอาน้ำประทังร้อนก็ยังค่อยบางบรรเทา
ไฟรักรุมสุมอกเรา
ร้อนใดไหนจะเท่าเทียบเราร้อนรุ่มใจ
แดดร้อนแรงแฝงร่มเงา
รักรุมสุมทรวงเศร้าโอ้เราทำฉันใด
ใจพะวงหลงร่ำไร
หมายปองรักยิ่งใหญ่โอ้ใจมิได้กลัว
เออหรือกรรมชักนำเล่า
ไฟรักแนบเนาผลาญอกเราไม่บรรเทาเมามัว
ยังทุรนร้องร่ำรัว
มิเกรงรักอันชั่วเกลือกลั้วขวัญให้ตรม
|
