เมื่อยามสายัณห์ผันมาเยือนหล้า
หมู่มวลนกกาคล้อยคลาบินมาสู่รัง
ขวัญไหวหวามลำพัง
เคลิ้มสู่ภวังค์เฝ้าคลั่งไคล้
ก่อนเคยภิรมย์ชมชื่นฉ่ำ
ฝากใจน้อมนำสัมพันธ์มิเลือนเจื่อนไป
รสรักซึ้งตรึงใจ
เสียงพร่ำพิไรยังใฝ่เตือน
ความรักอาลัยพาใจผูกพัน
ยามร้างแรมกันฉันยังรักมั่นไม่เลือน
แต่เธอสิมิเคยเยือน
เธอบิดเบือนเคลื่อนคลายไป
1.) เฝ้าคอยน้อยใจช้ำในเจียนคลั่ง
โอ้ความหลังยังเหมือนดังคมมีดกรีดใจ
ทุกข์ทับท้นทรวงใน
เฉือนเชือดฤทัยไม่สร่างซา
2.) ตะวันลับเลือนแสงเดือนก็แจ่ม
หากเดือนลับแรมแสงดาววับแวมเจิดตา
แล้วรักร้างแรมรา
รักใหม่ไหนมาแทนได้ฤๅ
|
