ดาราแพรวพราววะวาววาบวาม
เจิดแจ่มงาม ณ ยามราตรี
ระยิบเรียงรายคล้ายดังมณี
ปล่อยแววเปล่งศรีพรายเพริศฟ้า
ผุดผ่องลาวัณย์ขวัญดวงสมร
เนตรบังอรเย้ยดวงดารา
เพ็ญพักตร์พราวพรรณนั้นเกินจันทรา
ประหนึ่งหยาดฟ้ามาสู่ดิน
แรกเจอเผลอใจนั่นพลันตื้นตัน
เฝ้าใฝ่ฝันปองผูกพันจนสิ้น
ไม่ปองหมายผู้ใดในแผ่นดิน
เทิดถวิลเพียงแต่ดวงฤดี
เดือนดาวพราวพรรณนั้นประดับฟ้า
เพื่อนนภาทุกคราราตรี
แต่น้องนวลจันทร์นั้นดังมณี
ส่องใจพี่นี้ไปชั่วกาล
|
