เพราะรักเกินไปดวงใจจึงหม่น
ต้องทนเจ็บกล้ำกลืนชื่นทรวงห่วงหา
รักแล้วไยเธอจีงได้มากล้าบินเบือนถ้อยคำสัญญาที่เคยกล่าวขวัญ
หรือรักเธอมีจนเกินพอ
ก็แบ่งปันรักนั้นเรื่อยไปด้วยใจกระสัน
มิคิดใครคอยเฝ้าผูกพันมั่นจิตปองเฝ้าครองสัมพันธ์ใฝ่ฝันไม่คลาย
คารามนั่นคว้านทรวงแทบอกกลวงหน่วงใน
ดังใครมาเชือดเฉือนใจให้ขาดไปจากกาย
ผลาญพล่าทำลายมิได้ซึ้งในหัวใจภักดี
แม้รักระคางจางใจดังว่า
ก็อย่ามาเสแสร้งชมให้ตรมฉะนี้
ถึงไร้ตัวเธอใช่ไม่มีที่ชื่นชมสมฤทัยไฉนเล่านา
(มิเห็นจะแคร์เลยสักที
ด้วยคู่เชยมากมีถมไปใช่เหลือแต่เธอ)
|
