ยามพบเธอก่อนนั้น
อกใจฉันหลงปองมองจนเก้อ
ด้วยรักจึงใช่อวดเผยอ
พร่ำเพ้อฝันใฝ่ไม่จาง
ตัวฉันเพียรไขว่าคว้าทะนง
เฝ้าคอยหารักมาครองแนบข้าง
เป็นแสงเทียนดับความอ้างว้าง
ให้ร้างเลือนจากหัวใจ
ซื่อตรงมิแหนงหน่าย
หมายรักเธอกว่าใคร
ไม่เคยคิดหมายปองผู้ใด
ขอให้เห็นใจคนเหงา
ที่สำคัญนั่นหรือ
ก็เธอถือฉันเป็นหนึ่งหรือเปล่า
หากผันแปรเช่นใครใครเขา
รักร้าวคงเศร้ามิคลาย
คนทะนงอย่างฉัน
ใช่เสกสรรสัมพันธ์ใครง่ายง่าย
จะรักใครปักใจมั่นหมาย
ไม่คิดแหนงหน่ายจากกัน
ความรักไม่ต้องซื้อ
ชอบให้ตื๊อเหมือนขอทานหรือนั่น
ชีวิตจริงไม่เหมือนความฝัน
ผิดฉันแล้วจะหาใคร
อาจจะสายเกินแก้
แม้รักลวงล่วงไป
จะมัวหวังรักจริงจากใคร
เหมือนกับหัวใจดวงนี้
คนเหลือเดนเช่นฉัน
ปากใจนั้นเหมือนกันไปทุกที่
ลองรักดูก็คงทราบดี
ไม่มีรักเผื่อเหลือใคร
|
