เดี่ยว) เมื่อยามแสงเดือนฉาย
แสงเป็นประกายพร่างพรายนภา
เจ้าลอยคว้างกลางหล้า
เด่นเป็นขวัญตาเพื่อนฟ้าราตรี
เพริศพราวแสงดาวนั้น
ล้อเดือนเด่นอันผ่องพรรณยามนี้
เดือนดาวต่างล้วนมี
ศักดิ์โสภีน่านิยม
รื่นรมย์สายลมพลิ้ว
ขวัญลอยล่องปลิวลิ่วเพลินภิรมย์
สู่แดนโพ้นสังคม
สิ้นความระทมสุขสมอุรา
เมื่อลมพลิ้วโบกหวน
สายลมก็อวลกลิ่นมวลบุปผา
รำเพยกลิ่นหอมมา
รื่นเร้าพาชื่นฤทัย
หมู่) งามเอยหมู่มวลบุปผา
สวยสดพาอุรารักใคร่
เบ่งบานเปล่งสีสดใส
จะหาไหนเร้าใจเทียมทัน
ราตรีที่งามฉะนี้
แม้นว่ามีคู่เคียงคลอขวัญ
ครองรักใคร่ร่วมใจสัมพันธ์
โลกเรานั้นก็พลันดังวิมาน
|
