อะไรอะไรเราก็มีเหมือนกัน
เปรี้ยวเค็มหวานมันเราก็มีทุกอย่าง
แต่ทำไมทำไมเธอถึงได้จืดจาง
ทอดทิ้งเลิกร้างห่างไปทุกที
อะไรอะไรเราก็ให้เสียพอ
ไม่เคยรั้งรอเฝ้าพะนอเหลือที่
จะสิ่งอะไรอะไรก็สรรให้อย่างดี
ผู้ชายอย่างนี้นี่มีหรือเธอ
จะเอาความรักเท่าไหร่
สนองรักไปรักใคร่ปรนเปรอ
แต่ไม่เข้าใจจริงเออ
สิ่งที่ฉันเปรอโอ้เธอไม่ถึงใจ
หรือรักของฉันมันสิ้นแรงพลัง
นี่เธอถึงคลั่งไปมุ่งหวังรักของใหม่
อยากจะลองจะลองชิมรักเปลี่ยนเรื่อยไป
โธ่เราผิดไหมใคร่ได้รู้ตัว
|
