โอ้เวลามาเร่งรัด เภสัชเอ๋ย
ต้องร้างเลยแรมไกลอาลัยหา
เคยสุขแม้นแดนสวรรค์ พลันอำลา
เหลือศรัทธา ความหลังที่ฝังใจ
เป็นน้องใหม่ใจเต้น จนเป็นพี่
อยู่กันมาห้าปี นี่ไฉน
จะหลบลี้หนีกายง่ายหรือไร
ไปหนใดจะสุขแสนเหมือนแดนนี้
กระถินณรงค์ใบเรียวเหมือนเสี้ยวจันทร์
รูปเคียวนั้นเกี่ยวใจให้คงที่
โอ้ใจเอ๋ย ใจใครไกลถิ่นนี้
แล้วจะมีบ้างไหม ไม่กลับมา
เพียงย้อนหลังนั่งฝันถึงวันก่อน
ลมโชยอ่อน ผ่อนใจใต้พฤกษา
ริมสระน้อยรอยคะนึง บัวซึ้งตา
อย่าโรยรา กลับมาเยือนเหมือนเช่นเคย
|
