รื่นอารมณ์เมื่อชมพฤกษ์ไพร
มากมายหลายหลากพันธุ์
รมณีย์สถานขวัญ
นามนั้นเอราวัณดั่งสวรรค์บนดิน
ฉ่ำกมลหยาดชลไหลมา
จากผาไหลหลั่งริน
สาดละอองต้องแผ่นหิน
เครงครื้นไปทั่วถิ่นดั่งเพลงพิณล้อมใจ
ในน้ำมีหมู่ปลาเวียนเคล้าคู่
เมื่อยามมองดูเหมือนเราเคล้าคู่ไฉน
เฉลียงรักแหล่งพิงพักใจ
เหมือนเตือนรักเจ้าคงมั่นไป รักอย่าได้ร้างขวัญ
เยือกเย็นลมพร่างพรมพลิ้วมา
บุปผาแย้มตระการ
กลิ่นจรุงทั่วถิ่นฐาน
ยวนเย้าในดวงมานให้ชื่นบานไม่คลาย
ภูผาตระหง่านตาแลลดหลั่น
เฉกกุญชรอันค้ำแดนฟ้ามั่นเอาไว้
อ่างแก้วน้ำดาษธารท้นไป
ใสเย็นเหมือนดั่งธารแห่งใจชโลมให้เคลิ้มฝัน
ใฝ่อารมณ์ใคร่ชมสมจินต์
แผ่นดินนี้ชั่วกัลป์
โอ้แดนดินถิ่นอาถรรพ์
นามของเอราวัณสถิตขวัญจนตาย
|
