หญิง 1) ลาขอลาจำบรรเลงเพลงลา
ก็เพราะถึงเวลาที่จะต้องลาไปก่อน
รู้สึกเสียงสั่นสะเทื้อนอิดออดเอื้อนเอ่ยอ้อน
หวิววาบหวิวอาวรณ์ก็เมื่อตอนจะจากลา
หญิง 2) ปากไม่อยากจะเผยเปรยคำลาจากปาก
เพราะหัวใจยังไม่อยากที่จะจากเหมือนปากว่า
ปากร้องตามองปากตามองฝากแววตา
ตามองหน้าก็นึกจำหน้าปากอำลาใจอาลัย
หญิง 3) อาทิตย์ลาเมื่อหมดวันดวงจันทร์ลาเมื่อหมดคืน
โลกเล่ารู้หลับรู้ตื่นก็โลกจะฝืนวันคืนไฉน
อรุณรุ่งอาทิตย์มาค่ำจันทราจ้าแจ่มใส
โลกก็ตื่นฟื้นขึ้นใหม่หมุนเวียนไปเหมือนเพลงลา
พร้อม) ลาลับตานึกหน้ามองไม่เห็น
ยินแต่คำยังฉ่ำเย็นยะเยือกยวนให้หวนหา
เสียงใครแว่วในแก้วหูระลึกรู้ร้องเพลงลา
จำเท่านั้นท่านเจ้าขาขอลาแล้วเอย
|
