อกเอ่ยเคยอยู่มา
จำต้องลาต้องลาร่มพฤกษ์ร่มไทร
ลาบิ๊กเบนที่เห็นเด่นไกล
เสียงก้องในใจนี้ทุกวี่วัน
ทุกคราหลับตาเห็น
มะพร้าวเป็นทิวเด่นไม่เว้นจดจำรำพัน
มองเห็นเกาะลองเกาะนั้น
เหมือนแหล่งสวรรค์ยามพักผ่อนกันพลันชื่นบาน
ร่มพฤกษ์พาเพลิดเพลิน
พาเจริญก้าวเดินวิถีต้องการ
อันพระคุณร่มพฤกษ์ประทาน
แม้นเปรียบปานไพศาลเกินร่มใด
ขอลาด้วยใจหมาย
ยามร้างใจไม่หน่ายจงรักไม่คลายอาลัย
ลามิตรที่รวมร่วมใจ
ถึงจากไปไกลใจนี้ไม่เลือนเพื่อนร่มเรา
|
