น้ำเหนือบ่าเมื่อหน้าน้ำ
ที่ลุ่มที่ต่ำก็นองด้วยน้ำทั่วไป
จะมองไปทางทิศใด
ก็เห็นแต่น้ำไหลนอง
เมื่อหน้าแล้งน้ำก็แห้งหาย
ลำห้วยทั้งหลายก็เหลือเพียงทรายมากอง
ไม่งามเหมือนยามน้ำนอง
ยิ่งมองยิ่งเศร้าหัวใจ
ห้วยเจิ่งน้ำช่างงามกระไร
มีสาวสาวมาแหวกมาว่าย
เล่นน้ำใสกันคึกคะนอง
เสียงหยอกเสียงเย้าคราเจ้าลำพอง
ยามมองพาให้เสียวซ่านใจ
เห็นแต่ร่างว่ายอยู่ไหวไหว
บัวบังใบสั่นสะเทือน
โอโอ้สาวชาวเวียงเหนือ
แม่ช่างงามเหลือ
ผิวเนื้อเมื่อพิศติดเตือน
ใจสะทกอกสะเทื้อน
งามติดเตือนตรึงใจ
|
