ยามต้องจากไกล
เราสองนั้นได้ฝากคำไว้จะไม่ขอเลือน
รักคอยติดเตือน หาโรยลืมเลือนเปรียบเสมือนสัมพันธ์
หัวใจเป็นห่วง
ความรักนั้นหน่วงห่วงแต่เธอทุกวัน
กลัวรักนั้นหวั่น เพราะเราไกลกันอาจจะพลันร้างไป
เขาว่าจิตคน
เวียนหันผันวนเปลี่ยนสับสนไปง่ายเหลือใจ
ถึงห่วงอาลัย ฉันเกรงน้ำใจเธอจะไหวตามลม
หวังใจคงอยู่
จงนึกถึงคู่ว่ายอดชู้นี้ตรม
ปองรักเหลือข่ม เร้าในอารมณ์อยากเชยชมขวัญตา
รักเกิดจากใจ
ห่างกันแสนไกลแต่จำไว้คำมั่นสัญญา
ทั้งโลกนี้หนา หวังในวิญญาปรารถนาเคียงเธอ
ขอใจจงมั่น
อย่ามัวนึกหวั่นเฝ้าใฝ่ฝันละเมอ
ความรักหลงเพ้อ หวังปองบำเรอมั่นเสมอน้ำใจ
|
