โอ้จำลาแล้วเหลืองชมพู
สถานซึ่งเราเคยอยู่ได้เรียนรู้เฟื่องฟูปัญญา
มกุฏเอยข้าเคยเคารพศรัทธา
อยู่ใต้ร่มพระศาสนาพาร่มเย็น
โอ้จำลาแล้วขอลาไกล
สถานที่เราเคยได้อุ่นดวงใจไม่มีลำเค็ญ
นับแต่วันจากลาคงมิได้เห็น
ถิ่นที่เคยอยู่เช้าชั่วเย็นเป็นสุขทุกครา
ขอกราบลาครูและอาจารย์
ลาแล้วเพื่อนขวัญจำจากกันด้วยถึงเวลา
ขอให้จำความหลังตรึงตรา
เหลืองชมพูที่รักข้าอย่าลืมเสียเล่าเอย
โอ้จำลาแล้วขอลากัน
แต่ในหัวใจยังมั่นเฝ้าผูกพันเหมือนดังเราเคย
ร้างห่างกันแต่กายเท่านั้นเจ้าเอย
ส่วนจิตใจเรานั้นไม่เคยลาเลยห่างสักวัน
|
