โอ้ลาหนอ
ขอลาเทคนิคสยาม
หวิวอกไหวใจหวาม
เฝ้าครวญถึงยามสุขสันต์เริงร่า
ถิ่นที่น้อง
พี่ต้องมั่นรักหนักหนา
เพราะได้เคยศึกษา
เล่าเรียนวิชาจึงพาผูกพัน
จากไปหนใด
หัวใจยังใคร่ครวญคิดใฝ่ฝัน
ถิ่นรักแดนขวัญ
ที่สร้างสรรค์ผองเรามั่นแกร่งไกร
ไม่ลืมหลง
รักคงครองขวัญมั่นไว้
แม้จะอยู่แห่งไหน
ร่วมเกลียวน้ำใจกันไว้ไม่คลาย
โอ้ลาแล้ว
น้องแก้วอีกผองเพื่อนขวัญ
วิษณุเทพนั้น
ติดเตือนสัมพันธ์เรานั้นไม่หน่าย
ให้ใฝ่ฝัน
ถึงกันไม่มีเสื่อมคลาย
รักร่วมกันมั่นหมาย
ไม่มีเว้นวายฝากใจผูกพัน
ร่มเงาหูกวาง
พลิ้วใบพรายพร่างลอยคว้างสั่งขวัญ
ทวงถามรักนั้น
จงอย่าผันคืนคำมั่นเลยหนา
เมื่อแรมไกล
จงใฝ่ใจหวนครวญหา
ย้อนเยี่ยมเยือนหล้าฟ้า
ถิ่นอันซึ้งตาอย่าช้าอยู่เลย
|
