ขวัญเอยโอ้ขวัญ
หวิวไหวใจสั่นสุดซึ้ง
ไผ่หวนคร่ำครวญรำพึง
ครุ่นคะนึงเฝ้าคิดถึงถิ่นเรา
ถึงคราวจากจร
หัวใจอาวรณ์เงียบเหงา
ถิ่นรักที่เคยได้เนา
ดอนของเราลูกสีเทาบูชา
งามสล้างหางนกยูง
บานสดใสอำรุงผดุงชีวา
จวนลาจากสถานให้วิชา
ไกลแล้ววันอำลาห่างร้างแรมกัน
ร่ำลาให้พอ
ผอง น.จ.อ. เพื่อนขวัญ
รักสถานที่เคยเนานั่น
จำร้างกันไปเพื่องานชาติเอย
งามสล้างหางนกยูง
บานสดใสอำรุงผดุงชีวา
จวนลาจากสถานให้วิชา
ไกลแล้ววันอำลาห่างร้างแรมกัน
ขอลาก่อนหนอ
ผอง น.จ.อ. เพื่อนขวัญ
รักสถานที่เคยเนานั่น
จำร้างกันไปเพื่องานชาติเอย
|
