อันกบอยู่ใต้บัวบาน
มัวแต่งุ่มง่ามไต่คลาน
ตามโคลนตมดมดินดาน
มิเคยได้พานกลิ่นจงกล
แมลงภู่อยู่ไพรไกลตา
ยังอุตส่าห์มาเวียนวน
เชยชมเกสรเสาวคนธ์
เคลียเคล้าจงกลร่าเริงรมย์
บัวหอมหวน
เหมือนหญิงแน่งนวลงามน่าชม
แม้นชายคนใดงมงายโง่งม
อดชมต้องเสียทีคนไว
ดูกบใกล้ไม่ได้กิน
แมลงภู่ต่างถิ่นได้ไป
ดูเธอแล้วรำคาญใจ
จะเป็นอย่างไหนกบหรือแมลง
|