หงส์เหมราชเอย...สง่าผ่าเผยงามสะคราญ
ณ แดนหิมพานต์ หวงตัวรักวงศ์วาน
หิมพานต์สถานสำราญมา
หงส์ร่อนผกเผิน...บินดั้นเมฆเหินเกินปักษา
กางปีกกวักลมท่วงทีสม...สง่า
เหินลมล่องฟ้านภาลัย
หงส์ทรงศักดิ์เรือง...ยามเจ้าย่างเยื้องงามกระไร
สวยงามวิไล สวยเกินนกใดใด
เยื้องไปแห่งไหนสวยสะอาง
หงส์ลงเล่นธาร...ท่องสระสนานธารสุรางค์
ลงสระอโนดาตชำระ...ร่าง
ไซ้ขนปีกหางสรรพางค์กาย
ทรงหงส์อ่อนงอน...ปกปีกซ้อนเชยฉะอ้อนช้อนโอบกาย
เคล้าคู่กันผันเรียงราย
พร้อมกันว่ายแหวกธาร
ว่ายน้ำฉ่ำกาย...ต่างผันผายพากันว่ายฟ้าเบิกบาน
เหินสู่แดน แสนสราญ
ถึงหิมพานต์อันสุขใจ
|
