ลา ลา ลาแล้วต้องลา แผ่นดินแผ่นฟ้าร่ารมย์
ลา ขอนแก่นแดนเคยชิดชม ลาแดนสังคมของชาวดินแดงแหล่งขวัญ
จำลา จำร้างห่างไกล แต่ใจข้าไซร้ผูกพัน
จำขามแก่น เจดีย์สำคัญ จำความรักมั่น สัมพันธ์ในแดนแห่งเรา
สีฐานแหล่งแรงน้ำจิต มวลมิตรงาม ยืนยังดังขามแก่นเนา
จึงระกำที่จำร้างไกล ใจแสนเศร้า คราไหนเล่าได้หวนกลับมา
ลา ลา ลามิตรติดเตือน ไม่เลือนไม่ร้างอุรา
ลาขอนแก่น แดนงามขวัญตา ดวงใจของข้าทุกคราอาลัยไม่คลาย
|