เรืองแสงดาว
พราวพร่างกระจ่างฟ้า
ลอยเลื่อนเป็นเพื่อนนภา
ขาวจ้าวิไล
นภาสูญจันทร์
พลันภพสลบไสล
ราตรีพร่ำร่ำร้องไห้
ดีแต่ได้ดาวชม
โอ้หนอตัวฉันนี่เอย
คงเคยพรากคู่สู่สม
กรรมจึงกลับมาย้อน
ร้าวรอนพลัดคู่ชูขวัญ
เช่นภพนั้นสูญเดือน
นภาสูญจันทร์
นั้นจันทร์ยังกลับมาเยือน
รักของฉันนั้นคล้อยเคลื่อน
ไยยังไม่เยือนคืนเลย
|